TEKSTER |
|
|
|
Ska eg bli her, eller gå -va det hu lurte på Eg ser på ukjent land -på han som e min mann Alt det hu tenke nå hu trodde ikkje skò skje Eg stod og lurte på koss livet và å leva med Hu visste ikkje heilt ka hu sko sei hu grein og såg ein aen vei Hu visste ikkje heil ka hu sko sei hu grein og såg ein aen vei Hu tanken fra seg slår -hu roe seg og går Ein vei på mange mil -som ferdas ska med stil Alt det hu tenke nå hu trodde ikkje skò skje Eg stod og lurte på koss livet và å leva med Hu visste ikkje heilt ka hu sko sei hu grein og såg ein aen vei Hu visste ikkje heil ka hu sko sei hu grein og såg ein aen vei |
|
Hu så eg minnes va min hjertevenn i fira år Det e lenge siden- rart som tidå går Hun holdt meg våken te det va langt på natt, ja nesten dag Det va stort og viktigt det som me hadde i lag Men hu reiste vekk - fekk seg jobb i ein aen by Så stort et tomrom va igjen - aleina ved morgengry
Et sted her inne, finnes alt hu ein gang sa Et sted her inne, finnes alt hu ein gang var Et alltid inni hjerta mitt ein bit av hu vil ha
Han så eg minnes va min bestevenn et skoleår Det e lenge siden, rart som tidå går Me va som brødre, gjorde alt i sammen osse to Det va sol og sommarvarmt den dagen me fra kverandre dro Ein telefon i ny og ne - sko me nok få te Men så ringte hun ikkje på fira år - eg lot han ver i fred
Et sted her inne, finnes alt han ein gang sa Et sted her inne, finnes alt han ein gang var Eg alltid inni hjerta mitt ein bit av han vil ha
Någen komme, og någen går De beste minner består
Et sted her inne, finnes alt de ein gang sa Et sted her inne, finnes alt de ein gang va Eg alltid inni hjerta mitt ein bit av de vil ha |
Hu har ein dagdrøm som e me `na kor hen hu går Mye og mangt må passas på - ja kverdagen består Hu har stort sett tatt rette valg og vert snill og grei og god Og så håpe hu at det finns ein som e med, så de e to
Bli med meg te ei øy i stillehavet La oss sveva rundt på ei rosa sky Bli med meg te ei øy i stillehavet La oss nyda kverandre te natt blir dag på ny
Han har ein dagrøm som e me àn kor hen han går Livet har stort sett gått på skinner har gitt han gode kår Men hans syns alt e kjedeligt, han ønske et eventyr Og så står h der framfor han, og på sin drøm hu byr Bli med meg te ei øy i stillehavet......
Men om de nå sleppe alt de har, ka vil då skje ? Og hvis de lar drømmen forbli ein drøm, så har de vertfall det...
Bli med meg te ei øy i stillehavet....
|
> ( Ondartet føflekk / hudkreft ) Eg gjekk te legen her ein dag Fordi eg hadde et problem Det va ein liten,brune flekk som hadde vokst Det va ein sånn ein brune flekk Som alle folk har någen av Men som ingen tror e farlige her nord
Med mye sjø og sand og sol Og någen seine kveldar inne med parabol Men eg va ikkje flink med krem Eg hadde aldrig hatt eksem Og nå talte legen te meg om mitt problem
Ein føflekk,min venn Det e ingen verdens ting å bry seg om
"Legen har godt vett" Eg ska ikkje tenka på å trø i andre sitt bed Men eg syntes han va kjappe Med å dra sin konklusjon Det virka enkelt som å pressa ein sitron
Og huden min blei atter brent På grunn av solå som Vårherre hadde sendt Så eg ringte ein gang te Til dr.Jensen for å be Om råd og vink for kossen eg meg nå sko te
Og muligens ein tvilsom melanom Ver du varsom fremfor solå,min venn Det e ein føflekk Og muligens ein skummel melanom Ver du forsiktig med friksjon,min venn
For flekken begynte å klø Og når eg klødde på han så begynte han å blø Og eg fortalte te meg sjøl: Me har jo kløe alle mann Og dette roa meg ei stund,nok ein gang
Om statistikk i Nordens land Og at hudkreft det kan ramma alle mann Og eg blei redd og skremt av det Og spurte legen om å se Om det ikkje fantes piller han kunne gje
Et malingt melanom Dette her kan ver farligt,min venn Det e ein føflekk Et malingt melanom Dette her kan gå mot slutten,min venn |
|
Hu ser seg øve skulderen og møte blikket hans Han handle mat og kler te seg og sitt Hu ønske seg et annet sted enn der kor hu e nå Hu glemte han, men bare såvidt For ikkje lenge siden va de kropp og sjel og to De gav kverandre stort behag Men han va på vei mot ingenting og uten fremtidstro Hu gjekk lei av han ein vakker dag
Det står som om det skrevet va i stein Han satt spor i hennes hjerta Han komme nå, men han e alt for sein
Ein ungdom gjer kvittering – versågod ! Han stoppe henna ved bilen, seie: “Gje meg ein sjangs` te, ein sliten mann vil slå seg te ro” Hu synes at han e flott å se på, stor og mørk og kjekk Men hu huske at hu ikkje fekk han te Hu vett at når hu trenge han, då e han borte vekk Og når hu drar så e han ikkje med
Han satt spor i hennes hjerta....... Han ville gitt `na allting hvis han fekk litt mere tid, men hans tog e gått - hans sjanse e forbi Han satt spor i hennas hjerta...... |
men merka dette lille skudd som gjorde at min vandring hadde snudd Eg måtte bare ta deg med og planta deg et vakkert sted for du sko` bli et blikkfang i mitt bed Alle trer som skjerma meg- tok av ver og vind, men jorda her va skrinn Og du lyfta heila meg- drog meg oppmed rot det va ikkje meg imot
eg vil svinna hen som solen smelte snø Eg vil ver ein vakker blomst i hagen din som står stødigt gjennom all slags ver og vind
og strålte heilt te høsten kom du tålte både yr og regn og flom Eg tenkte då at alle sterke vekster de vil klara seg og dermed såg eg mindre bort på deg Eg såg andre skyda ut rundt meg der eg sto ka blei det med oss to ? Du lot buskar voksa fritt så eg blei nesten gjemt og skuffa, eg va glemt
|
Eg har aldri heilt likt fjellet, for på toppen e der kaldt og går eg tur, så får eg gnagsår over alt Hvis eg sette meg litt ned, så blir eg overfalt av mygg - nei, på fjellet e eg ikkje særlig trygg men eg har sala opp med ryggsekk, medbrakt telt og proviant og litt annet som eg tror e relevant nå ska eg vandra rundt i fjellet, ver aleina og heilt fri - finna ut ka eg syns har verdi Når ingen andre e med, då kan alt og intet skje Då gjør eg nettopp det så eg vil og blir passe sur og passe snill eg blir passe sur og passe snill Eg har aldri heilt likt sjøen - når eg i båt har gått ombord får eg litt for ofte klatt med min motor Og det gjentar seg at fisken ikkje bite på min stang Ja - han ane nok at fare e på gang Men eg har tatt meg ut i skipet, kledd meg i min redningsvest Eg e forberedt på vind i fra nordvest Nå ska eg driva rundt på fjorden, ver aleina og heilt fri Finna ut ka eg syns har verdi Når ingen andre e med........... Ut på tur -ut på tur og aldri, aldri sur Når ingen andre e med....... |
Han komme vanligvis når det e kveld Hu åpne opp sin dør og han går inn Og vanligvis e kvelden kront med hell han blir geleida opp de smale trinn De dele små historiar, de smile og ler så skjer det mye et intenst kvarter Når hu har sovna skrive han ein kort beskjed: "eg kan ikkje bli hos deg, men lev i fred" Hu e heilt aleina når det skjer i eget selskap, uten kavaler hu har akkurat stått opp - når hu rundt i rommet ser Han har reist for aller siste gang, pakt alt ner og lagt på sprang Til ein aen by, et aent sted, til et nytt og åpent fang Han aldri kom igjen det neste år ein sommar,høst og vinter e forbi Hu kjenne både lengsel og komfort og håpe på ei ennå bedre tid Hu kvile seg på sofaen, hu unne seg ein lur Då ringe han og vil komma bort ein tur men stemmen hans har ikkje lengre samme, gode klang Hu seie høflig "nei" for første gang Hu e heilt aleina når det skjer ........ |
|
Sommaren va fin for meg i år eg har det bra når dagane består - av Riesling og av reker og av sol- og intet slitsomt vepsebol eg solte meg og bada dagen lang og kvelden kom på uteresteurant om eg ikkje alltid va ved fulle fem- fant eg alltid veien hjem Eg leste mange kilo med avis fra ekvator sto ein liten, grå notis: Sol og tørke hadde mais-åkeren brent de på leiting etter mat forlengst va sendt De e milavis fra meg på et fjernt og fremmed sted der har livet satt sitt preg så e langt fra min skjøre, lille fred Eg såg at huset mitt, det sko vært malt så oljebeis blei innkjøpt og betalt fasaden fekk igjen sin fulle glans litt mer enn min nabo og huset hans Eg gleda meg te ferie å få korhen min reise dette år sko gå så lenge pris og renter e i ro kan in reisedrøm få gro men te land der bomber sprenges vil eg ei eg vil ha ferie og ikkje stor ståhei eg ser striden som har sletta by og hus menigmannens håp om fred e lagt i grus De e milavis fra meg på et fjernt og fremmed sted der har livet satt sitt preg så e langt fra min skjøre, lille fred |
Hu va lett å forstå, for hennas planer var små Han hadde tro på at dette kunne gå Ein tur på kino i dag, vandring i parken i lag Ingen spenning, men et snikande ubehag Nå går de hjem, nok ein dag e på hell De går kver te seg denne kveld Nå går de hjem, nok ein dag e på hell Det skulle ikkje ver de to likavel Den første tiden gikk greit, mens alt va enkelt og streit - va han sjeleglad han slapp å ver på leit Hu hadde savna ein mann, ein som va trygg og med forstand Hu e i tvil om at dette tåle tidens tann Nå går de hjem, nok ein dag e på hell........ Om det bare fantes ein slags flamme her som viste vei Ein lampe her som lyste opp ei dør Men ilden synes knapt nok nå og mørket sige langsomt på Og i grua e der knapt nok glør Nå gå de hjem, nok ein dag e på hell
|
|